นิทานกระต่ายกับเต่า

The Hare and The Tortoise

One day in a big forest, a hare ridiculed a tortoise that he had the short legs and slow pace.

When the tortoise heard that ridiculous words, he laughed and replied “I will beat you in a race, though you can run as fast as the wind.”

The Hare believed in his speed and thought that it was simple impossible, so he assented to the proposal.

They agreed that the fox should choose the course and fix the destination. 

On the day appointed for the race the hare and the tortoise started together at the course which the fox chose.

The tortoise never stopped for a moment.

He went on with a slow but steady pace straight to the destination.

The hare ran faster than the tortoise, but when he nearly reached the end of the course he lay down carelessly by the wayside and fell fast asleep.

At last the hare awaked up and ran as fast as he could.

When he reached the goal he saw the tortoise was comfortably dozing after his effort.

The tortoise had been the winner already.

“Slow but steady can win the race”

กระต่ายป่ากับเต่า

วันหนึ่ง ณ ป่าใหญ่ กระต่ายป่าตัวหนึ่งเยาะเย้ยถากถางเต่าว่าขาสั้นและเดินเชื่องช้า

เมื่อเต่าได้ยินคำพูดเยาะเย้ยถากถางของกระต่ายมันก็หัวเราะและตอบกลับไปว่า “ข้าจะเอาชนะเจ้าในการวิ่งให้ได้ แม้ว่าเจ้าจะวิ่งเร็วพอ ๆ กับลมก็ตาม”กระต่ายป่าเชื่อมั่นในความเร็วของตัวเอง และคิดว่าเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ดังนั้นมันจึงยอมรับข้อเสนอนั้นพวกมันต่างตกลงกันว่าสุนัขจิ้งจอกควรจะเป็นผู้เลือกเส้นทางและกำหนดจุดมุ่งหมาย เมื่อถึงวันนัดหมายสำหรับการวิ่งแข่ง กระต่างป่าและเต่าก็เริ่มต้นพร้อมกันบนเส้นทางที่สุนัขจิ้งจอกเลือกไว้ เต่าไม่เคยหยุดแม้ชั่วขณะเดียว มันเดินอย่างเชื่องช้าแต่สม่ำเสมอตรงไปยังจุดหมาย กระต่ายป่าวิ่งเร็วกว่าเต่า แต่เมื่อใกล้ถึงปลายทาง มันกลับนอนลงที่ข้างทางอย่างประมาทเลินเล่อและผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดกระต่ายก็ตื่นขึ้นและวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อมันมาถึงเส้นชัยก็พบว่าเต่ากำลังม่อยหลับอย่างสบายหลังจากความมานะพยายามของมัน เต่าได้กลายเป็นผู้ชนะไปเรียบร้อย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “แม้จะช้าแต่ถ้ามีความสม่ำเสมอก็สามารถชนะการแข่งขันได้”

The Monkey and The Dolphin

            One day long ago, some sailors set out to sea in their sailing ship. One of them brought his pet monkey along for the long journey.

When they were far out at sea, a terrible storm overturned their ship. Everyone fell into the sea, and the monkey was sure that he would drown. Suddenly a dolphin appeared and picked him up.

They soon reached and island and the monkey came down from the dolphin's back. The dolphin asked the monkey, 'Do you know this place?'

The monkey replied, 'Yes, I do. In fact, the king of the island is my best friend. Do you know that I am actually a prince?'

Knowing that no one lived on the island, the dolphin said, 'Well, well, so you are a prince! Now you can be a king!'

The monkey asked, 'How can I be a king?'

As the dolphin started swimming away, he answered, 'That is easy. As you are the only creature on this island, you will naturally be the king!'.

“Those who lie and boast may end up in trouble.”

ลิงกับปลาโลมา

            ในวันหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว มีเหล่ากะลาสีเรือเดินทางออกสู่ทะเลด้วยเรือกำปั่น กะลาสีเรือคนหนึ่งได้นำลิงซึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงลงเรือไปกับการเดินทางอันแสนยาวนานในครั้งนี้ด้วย เมื่อเดินทางออกไปสู่กลางทะเล ก็เกิดพายุรุนแรงและทำให้เรือพลิกคว่ำ ทุกคนตกลงสู่ทะเลรวมถึงลิงด้วย เจ้าลิงแน่ใจว่ามันต้องจมทะเลตายแน่ ๆ ทันใดนั้น ปลาโลมาตัวหนึ่งก็ปรากฏขึ้นและช่วยเจ้าลิงขึ้นมาจากน้ำ ในไม่ช้าพวกมันทั้งสองไปถึงยังเกาะแห่งหนึ่งและลิงกระโดดลงจากหลังของปลาโลมา ปลาโลมาจึงเอ๋ยถามเจ้าลิงว่า “เจ้ารู้จักที่แห่งนี้หรือเปล่า”  ลิงตอบกลับว่า “รู้สิ ข้ารู้ อันที่จริงแล้วพระราชาของเกาะแห่งนี้ คือ เพื่อนรักของข้าเอง เจ้ารู้หรือไม่ว่า จริง ๆ แล้วข้าคือเจ้าชาย” รู้เพียงว่า ไม่มีใครอาศัยอยู่ที่เกาะแห่งนี้ ปลาโลมาพูด “โอ้ โอ้ เจ้าคือเจ้าชายงั้นหรือ! ตอนนี้เจ้าสามารถเป็นพระราชาได้แล้ว! ” ลิงถาม “แล้วข้าต้องทำอย่างไรถึงจะได้เป็นพระราชา? หล่ะ” ปลาโลมาเริ่มว่ายน้ำออกไป และตอบกลับไปว่า “’ง่ายมาก ในเมื่อเจ้าอยู่บนเกาะแห่งนี้เพียงผู้เดียว ดังนั้นเจ้าก็จะได้เป็นพระราชาโดยธรรมชาติอยู่แล้ว”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ผู้ที่ชอบโกหก และ คุยโวโอ้อวดอาจได้รับความเดือดร้อนในที่สุด”